Nasıl anlatsam bilemiyorum, Adlandıramıyorum ki bir türlü…
Öyle bir şey ki,
Ne sınırlarla var olabilen,
Ne de sınırlarla yok olabilen…
Uğraşsan da hapsedemezsin,
Hiç bir kalıba, tanıma, sıfata…
Gizlenmiş adeta bilinmezliğin en derin sularında,
Işıl ışıl yıkanmış gizemle,
Aşkla sarılıp sarmalanmış,
Aşk olmuş hatta…
Teker teker fazlalıklarımdan soyunup,
Bıraktıkça kendimi bu gizemli sulara,
Göstermeye başlar güzel yüzünü bana…
Ne zaman hayranlıkla bir an için onu tutmaya çalışsam,
Anında erir ve yeniden giz oluverir…
Benle saklambaç oynarmışcasına,
Bir görünüp, bir kaybolur…
Bir yüz görümü için dünyaları verdiğim,
Gizlendiğinde hasretinden özlemle tutuştuğum,
Ben tutuşup eridikçe,
Saklandığı yerden çıkıp,
Kendini yeniden gösteren…
Ne bileyim,
İşte böyle bir şey…
Nasıl anlatsam bilemiyorum,
Adlandıramıyorum ki bir türlü…
Aylin Safiye Deniz, 2015
